Czas na urlop

 Sama nie mogę w to uwierzyć, a jednak stało się: przygoda z "Niepołomicami" właśnie dobiegła końca. No... może niezupełnie, ponieważ czeka mnie jeszcze redakcja, korekta i inne sprawy wydawnicze. Najważniejsze jednak jest to, że napisałam chyba najważniejszą powieść w moim dotychczasowym dorobku. Kosztowała mnie mnóstwo wysiłku i... łez, ponieważ jak jeszcze nigdy w życiu bardzo emocjonalnie podeszłam do pracy. Nie było łatwo, ale napisałam coś, co podsumowuje minione dziewięć miesięcy.

A teraz czeka mnie zasłużony wypoczynek i podjęcie decyzji, co dalej.

Jeszcze raz spotkaliśmy się w Niepołomicach :)

 W ubiegłym tygodniu miałam najbardziej spontanicznie zorganizowane spotkanie autorskie. Propozycja padła w sobotę, a już w środę występowałam przed wspaniałym i licznym audytorium.

Niepołomice, Uniwersytet Trzeciego Wieku

Zdjęcia dzięki uprzejmości p. Mieczysława Janusza Jagły

Spotkaliśmy się w Grodzisku Wielkopolskim

Fotorelacja z wieczoru autorskiego w Grodzisku Wielkopolskim. Fantastyczne spotkanie :) 

Zdjęcia dzięki uprzejmości Grodziska Biblioteka Publiczna

31

Dzisiaj otrzymałam zielone światło od wydawcy i mogę ją oficjalnie zaprezentować.

Premiera 13 października 2021 r.

Jeżeli jesteście ciekawi dalszych losów rodzin Parnickich oraz Trzosów, zachęcam do zakupienia książki w promocyjnej cenie. W Empiku już ruszyła przedsprzedaż powieści, choć na wysyłkę egzemplarzy trzeba będzie trochę poczekać.

Deszczowy piątek

 Pada deszcz. Chętnie ucięłabym sobie drzemkę, zwłaszcza gdy patrzę na dwa kłębuszki: Kleo zwinięta w czarny i Przemysława Kota zwiniętego w szary. Ale nie ma że boli, muszę pracować. Bałagan na moim biurku oznacza ni mniej ni więcej, że kończę pisanie III tomu "Niepołomic". A czym bliżej końca jestem, tym bałagan robi się większy, choć zgarnęłam go trochę na bok, by postawić kubek z kawą. Dzisiaj piję latte wzmocnioną o espresso.

A ponieważ niebawem postawię kropkę po ostatnim zdaniu, już myślę o tym, co chciałabym napisać w następnej kolejności. Na pewno będzie to coś współczesnego i jednotomowego. Będzie trochę miłości oraz... tajemnicze zniknięcie głównej bohaterki.

Spotkaliśmy się w Wolsztynie

Spotkanie w Wolsztynie przeszło do historii. Poniżej krótka fotorelacja ze spotkania oraz z tego urzekającego miasta.

Zdjęcia ze spotkania dzięki uprzejmości Biblioteki Publicznej Miasta i Gminy Wolsztyn im. Stanisława Platera

Zdjęcia prywatne zrobione w czasie wolnym

Przed domem Roberta Kocha, odkrywcy prątków gruźlicy:

Nad jeziorem przy molo:

W Niepołomicach powoli robi się jesiennie.

Kiedyś nie przepadałam za tą porą roku, zdecydowanie wolałam upalne lato. Teraz doceniam przepych jesiennych barw, tajemniczość mgieł spowijających puszczę i babie lato snujące się nad polami.

Za moimi plecami widzicie zamek królewski.